تأثیر عفونت گوش میانی بر مهارت های حرکتی و تعادلی کودکان زیر 6 سال

چکیده مقدمه : اوتیت میانی از جمله شایع ترین بیماری های دوران کودکی محسوب می شود . عدم درمان به موقع اوتیت میانی می تواند منجر به بروز اختلالات شنوایی ، گفتاری ، زبانی ، یادگیری و ادراکی در کودک گردد . اوتیت میانی مهمترین عامل اختلالات دهلیزی-تعادلی در کودکان محسوب شده و تـأثیر آن بر توانایی های تعادلی و حرکتی بسیار حائز اهمیت می باشد . مواد و روش ها : این مطالعه از نوع مقطعی-تحلیلی می باشد . در این پژوهش سیستم تعادلی و حرکات بنیادین 30 کودک 20 تا 60 ماه با اوتیت میانی قبل از جاگذاری لوله تیمپانوستومی و بدون اوتیت میانی با استفاده از آزمون PDMS-GM Peabody مورد ارزیابی قرار گرفت . تجزیه و تحلیل داده ها توسط نرم افزار SPSS صورت گرفت . آزمون KS جهت بررسی توزیع نرمال داده ها و آزمون T برای مقایسه میانگین ها استفاده شد . یافته های پژوهش : یافته های بدست آمده نشان دادند که امتیاز PDMS-GM کودکان با اوتیت میانی در قبل از عمل جراحی در مقایسه با کودکان بدون اوتیت میانی به طور معناداری کمتر بود . همچنین بعد از عمل ، کودکان با اوتیت میانی امتیازشان بالاتر از کودکان بدون اوتیت میانی شده بود که این نتایج میزان تاثیر عفونت گوش میانی را در پیشرفت حرکات بنیادین که همراه با تعادل می باشد ، نشان می دهد . نتیجه گیری نهایی : از نتایج بدست آمده این طور می شود نتیجه گرفت که رشد حرکتی و تعادل از جمله موارد بسیار مهمی محسوب می شوند که باید در درمان پزشکی و جراحی مبتلایان به اوتیت میانی مورد توجه خاص قرار گیرند . اوتیت میانی مزمن ممکن است مشکل دیگری را برای افراد از قبیل نقائص حرکتی و سایر ناهنجاری ها به وجود آورد .